Hezeyanlarım!

Oldum olası  üniversiteden mezun olduktan sonra hiç bir mesleki kavram kargaşası yaşamadan belirli  meslekleri olan insanları kıskanmışımdır.
Yani kimse onlara sormaz mesela “mezun olduktan sonra ne yapmayı düşünüyosun?” falan diye.
Sormazlar çünkü adamın bellidir yapacağı iş yani. saçmadır sormak.
Ne bileyim bir öğretmendir, bir avukattır, bir dişçidir, hemşiredir,  mimardır..  İşte bi doktordur falan.
En geç bir kaç yıla yapacağı meslek bellidir yani.


“bilmiyorum abi ya, bi süre bakıcam işte. sonra olmadı mecbur bi işe girip başlicaz bi yerlerden napalım”
cevabını alamazsınız.


Onlar idealisttir, taa liseden adamlar karar vermiştir ne okuyacağına yani, 
Hatta lisede bölümlerini bile ona göre seçmişlerdir.
Dememişlerdir yani  ”e benide eşit ağırlığa  yaz hadi, sonra bakarım üniversitede hangi bölümleri seçebiliyomuşuz” duymazsınız böyle şeyler onlardan.




Arkeoloji okuyan, dramaturji okuyan, işletme okuyan, jeodezi ve fotogrometri okuyan,
nalbantçılık okuyan, restorasyon okuyan, harita kadastro okuyan, el sanatları okuyan, sanat tarihi okuyan…. 
Binlerce insanın bu acıyı ve kıskançlığı benimle birlikte paylaştığı biliyorum.


Üzülmeyin, gün gelecek ve bir gün bizde kendi mesleğimizi icraa edebileceğiz.


Bu yazdıklarımın hepsi bi iç çekiştir, içe oturmuşluktur, 
dışa vurumculuğa tepkidir, determinizm ilkesini yok saymaktır.
nöroşirurjik bi hastalıktır, mutlakiyete edilmiş bi küfürdür.
falan..


Sevgiler